saz

1.

is. <fars.> Mizrabla çalınan, armudvari çanağı olan simli xalq çalğı aləti. Saz çalmaq. – <Rəsul:> Mənə bir saz verin, dərdimi sazla deyəcəyəm. «Aşıq Qərib». Sonra əlinə aldı qonağım bir qızıl saz; Qanadlandı, durmadı, bilməm neçin yerində. M. Müş..

2.

sif. <fars.>

1. İşlətmək üçün tam yararlı, hazır halda olan; sınığı, zədəsi, nöqsanı olmayan; yaxşı təmir olunmuş. Saz maşın. Saz alət. Saz saat. – <Xortdan:> Bala, faytonun sazdımı? Ə. H.. Alınca xəbəri qaçmışdı birbaş; Çiynində saz tüfəng, beldə patrondaş. H. K. S.. Saz eləmək (etmək) – düzəltmək, qaydaya salmaq, uyğunlaşdırmaq. Sən də, gözüm, Allaha baxıb zülmü az eylə; Peyvəstə könül yıxsan əgər, bir də saz eylə. M. P. V.. Mən demənəm dərdüqəmim az eylə; Daim meylin meylim ilə saz eylə. Q. Z.. Saz olmaq – uyğun olmaq, bərabər olmaq, tay olmaq. Zaman sənə saz olmasa, sən zamana saz ol. (Ata. sözü). Yara yar saz olmasa; Pünhanda tər-tər ağlar. (Bayatı).

2. Möhkəm, qıvraq, sağlam, dözümlü. Bədəncə saz. Canı-başı saz. – <Muxtar> Feyzini səsləyib iki saz at yəhərləməsini tapşırdı. B. Bayramov. // Yaxşı, yerində. Onu Taşauzda gördüm, kefi saz; Ətirli tağlardan qovun dərərkən. S. Rüst.. // Sazdır şəklində – yaxşıdır, düzgündür, qaydasındadır, yerindədir mənalarında. Demək ki, keyfiniz sazdır. M. S. O.. <Süleyman:> Şükür Allaha, hər şey öz yerində sazdır. Ü. H.. <Aslan starşinaya:> Hər şey öz qaydasındadır, maşın sazdır. S. Vəliyev.